Ακτινωτή Ουλή

Η ακτινωτή ουλή σε πολύ λίγες περιπτώσεις παράγει κλινικό εύρημα το οποίο συνήθως είναι ψηλαφητή σκληρία ή ψηλαφητό ογκίδιο στο μαστό.

Απεικονιστικά (μαστογραφία, υπερηχογράφημα) μιμείται εικόνα καρκινώματος και για το λόγο αυτό η τελική διάγνωση της ακτινωτής ουλής τίθεται μόνο μετά από βιοψία με βελόνη.

Η πιθανότητα ανάπτυξης καρκινώματος σε έδαφος ακτινωτής ουλής είναι σχετικά υψηλή (αναφέρονται ποσοστά 19-30%).

Το καρκίνωμα στις περιπτώσεις αυτές αναπτύσσεται συχνότερα στην περιφέρεια (άκρη) και όχι στο κέντρο της βλάβης.

Λόγω της υψηλής πιθανότητας συνύπαρξης κακοήθειας προτείνεται η πλήρης χειρουργική αφαίρεση της βλάβης.

Σε πολύ επιλεγμένες περιπτώσεις με διάγνωση ακτινωτής ουλής χωρίς ατυπία και πολύ μικρές βλάβες, ορισμένοι ερευνητές προτείνουν εναλλακτικά την λήψη πολλαπλών βιοψιών με βελόνη ευρείας διαμέτρου και υποβοήθηση κενού και συχνή παρακολούθηση.

Στις περιπτώσεις αυτές όμως, χωρίς πλήρη αφαίρεση της βλάβης, υπάρχει κίνδυνος να διαφύγει η διάγνωση συνυπάρχουσας κακοήθειας.

Ο κίνδυνος αυτός φτάνει μέχρι και 22%.